Bugün bir duvarla konuştum — ama cevap vermedi.
Mermerdi, soğuktu, suskundu.
Her kelimem ona çarpıp geri döndü;
ama bir tanesi içeri sızdı.
Kurumun sesi vardı — ama insan yoktu.
Ünvanlar yürüyordu, ama ayakları görünmüyordu.
Bir masa vardı, ama sandalye eksikti;
çünkü oturmak değil, susmak gerekiyordu.
Bugün bir delik gördüm — mermerin tam ortasında.
Küçüktü, ama içinden bir yankı geliyordu.
O yankı benim sesimdi belki;
ya da hiç söylenmemiş bir cümleydi.
Kurum büyüktü — ama ben küçülmedim.
Çünkü bazen en büyük direniş,
bir deliğe bakıp susmamaktır;
ve ben, o deliğe sesimi bıraktım.
"Mermer susar, ama delik konuşur."
— Günlük: 2 Nisan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder