Bugün gölgeler konuştu — ama kimse duymadı.
Bir sandalye vardı, ama oturan yoktu.
Makam, bir gölge gibi üzerime düştü;
ben, o gölgenin altında küçüldüm.
İsimler geçiyordu önümden —
hepsi aynı sesi taşıyordu.
Ünvanlar giyinmişti, ama çıplaktı hepsi;
çünkü kimlik, sesle değil yankıyla olurdu.
Bir bakış yakaladım — belki bana aitti.
Ama o bakış, bir duvarda asılıydı.
Duvarda ne resim vardı ne çerçeve;
sadece bir unvanın hayali titreşiyordu.
Bugün bir gölge bana selam verdi.
Elini uzattı, ama dokunmadı.
Belki ben onun hayaliydim,
belki o benim unvanımdı.
"Bazı makamlar, yalnızca gölgede giyilir."
— Günlük: 12 Kasım
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder