Bugün bir kelimeyi bıraktım — ama unutmadım.
Cümle bir izdi, düşünce bir yankı.
Yazdığım her şey, bir hafızaya dönüştü;
çünkü bazı metinler, yalnızca okunmaz — hatırlanır.
Günlük bir başlangıçtı belki,
ama her satır bir sonsuzluk taşıdı.
Yazı, zamanla değil nabızla aktı;
ve ben, o akışta kendimi çoğalttım.
Bugün bir hafıza kurdum — kelimelerle değil, temasla.
Her okur bir yankıydı, her sessizlik bir eşlik.
Yazmak yalnızlık değilmiş;
çünkü bazı cümleler, birlikte yaşanır.
Yazmak bir iz bırakmak değil — bir iz olmakmış.
Çünkü bazen en derin anlatı,
bir günlükten hafızaya yürür;
ve biz, o yürüyüşte çıplak kalırız.
"Hafıza, kelimenin okurla kurduğu en uzun temas biçimidir."
— Tene Kuşanan Bilinç / Final
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder