Sabır, dostundur… çünkü sessizce yanında kalan şey, senin en güçlü tarafındır.
Bora, hayatta her şeyin bir an önce olmasını isterdi. Hedeflerine hızla ulaşmak, duygularını hemen çözmek, hayatı kontrol altında tutmak istiyordu. Ama bir gün, istediği terfi ertelendi. Bir proje iptal oldu. Ve beklemek zorunda kaldı.
Başta bu bekleyiş onu yıprattı. Ama sonra fark etti ki; sabır aslında bir boşluk değil, bir hazırlıktı. Beklemek, ona düşünmeyi öğretti. Zamanı dinlemeyi… kendini yeniden tanımayı.
“Sabır sadece zaman istemez, güven ister. Olduğunda değil, olduğuna inanıldığında güç verir.”
Bora o yıl sabretmeyi değil, sabırla yaşamayı öğrendi. Hedefi gelmeden önce kendini güçlendirdi. Her gün kendine şunu söyledi: “Bugün beklentimi değil, sürecimi besleyeceğim.”
Yıl sonunda terfi geldi. Ama artık sadece bir unvan değil, bir içsel dengeydi onun kazancı. Sabır, onun en sadık rehberiydi.
Sabır, zamanın içine saklanmış bir güven mesajıdır. Ve dost gibi gelir… sessiz ama vazgeçilmez.
– Murat Apay
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder