Değer görene kadar yalnız kal... çünkü yalnızlık bazen en hakiki dosttur.
Hazal, uzun süredir çevresindeki ilişkilerde kendini hep ikinci sırada hissediyordu. Kendini ifade ettiğinde duyulmuyor, içten geldiğinde yanlış anlaşılıyordu. Bir gün aynaya baktı ve yalnızlığın ne kadar gerçek olduğunu fark etti.
Başlangıçta bu yalnızlık onu ürküttü. Ama zamanla, sessizlikteki sesleri duymaya başladı. Kendi düşüncelerine dönmek, neyi neden istediğini anlamak... gerçek anlamda bir iç yolculuktu.
“Yalnızlık, değerli olana giden yolda kendini tanıma durağıdır.”
Aylar sonra Hazal yeni bir topluluğa dahil oldu. Bu kez ne söyledikleri değil, nasıl hissettirdikleri önemliydi. Kalabalıkların içinden değil, sessiz insanların yanından geçti. Çünkü artık biliyordu: değer görmek için önce değerli olduğunu kabul etmek gerekiyordu.
O sabah defterine şu cümleyi yazdı: “Beni fark etmeyenlerin uzağında, beni hissedenlerin yakınındayım.” Yalnızlık artık kırgınlık değil, hazırlık olmuştu.
Yalnızsan, kendine yaklaşıyorsun demektir. Ve unutma... değerli hissettiğin an, yalnızlıktan özgürlüğe geçersin.
– Murat Apay
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder