Daha iyi günler yaklaşıyor. Sabahları hep ağır bir kalp ile uyanmayacaksın…
Nazlı, son zamanlarda sabahları gözlerini açtığında içindeki yükle kalkıyordu. Kimse görmese de, ruhunun karanlık bir köşesi her yeni güne dirençle başlıyordu. Günler geçtikçe bu ağırlık hayatının bir parçası haline gelmişti.
Bir sabah, pencereden dışarı baktı. Hava griydi ama kuşlar ötmeye başlamıştı. O an şu cümle zihninden geçti: “Hava gri olsa da sabah yine geldi.” Belki de sabahın kendisi bir umuttu.
“Her gün, yeni bir başlangıçtır. Kalbin ağır olsa da, sabahlar hafiflemeyi öğretir.”
Nazlı kendine iyi bakmaya başladı. Yatmadan önce zihnini sakinleştiren cümleler yazdı, sabahları minik yürüyüşler yaptı, kahvaltısına küçük bir dokunuş kattı. Kalbi hâlâ bazen ağırdı ama artık umudu daha fazlaydı.
Bir sabah defterine şu notu düştü: “Eskiden sabahları savaş başlardı. Şimdi sabahlar benimle konuşuyor… ‘Bugün yeni bir gün, olur mu olur.’”
“Ağır kalpler geçicidir. Sabırla beslenen ruhlar hafiflemeyi öğrenir.”
Her gün yeni bir fırsattır. Uyandığında hissedeceğin şey umudun hafifliği olacak…
– Murat Apay
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder